Wat is Maantje Piet er vroeg bij met ijs! Gaat dat helemaal op? Hier wordt ijs nog heel wisselend ontvangen... (gelukkig maar, want Rosa weet al erg goed wat lekker is, dus we moeten het snoepen tegenwoordig echt in de gaten gaan houden!)
@nina; Maantje Piet had nog nooit gesnoept oid, maar deze vakantie mocht ze het kontje van een ijsje, oftewel het koekje met nog een klein beetje ijs erin (waardoor de smurrie op mijn rug/in mijn haar gelukkig meeviel, deborah ;-)
Waarom zeg je dat erbij, dat je dochtertje nog nooit had gesnoept? Om te laten zien dat ze niet alleen heerlijk smult, je grote dochter goed kan fotograferen jij er piekfijn uitziet en ook nog zo stoer bent om je kind nog steeds mee te dragen, maar jullie bovendien ook nog een verantwoorde zoet-opvoeding geven?
Dat klinkt niet aardig zo, dat weet ik. Ik heb je blog net leren kennen, en ik moet zeggen dat er ontzettend leuke ideeën op staan, je weet overal iets bijzonders van te maken.
Maar het wekt eerlijk gezegd ook een enorme jaloezie bij me op: dat zou ik ook wel willen! En het schijnt nog makkelijk te zijn ook! Alles is even paradijselijk, schattig en inventief. In mijn huishoudentje ben ik al blij als ik de boel een béétje draaiende weet te houden en ik geen ruzie heb gehad met mijn (lieve) zoontje.
Míjn probleem, natuurlijk, maar toch roept het bij mij de vraag op hoe jij daar tegenover staat, tegenover het voortdurend etaleren van je gezinsgeluk? Ik weet zeker dat de meerderheid van de lezers dit gevoel zeker voor een déél ook voelt, achter al die montere, hartelijke reacties.
In die zin is het een beetje masochistisch om de blog te lezen, maar is het ook niet heel diep down ook een béétje sadistisch, of in ieder geval zelfingenomen om al die lieflijkheid over ons uit te strooien?
Het is een oprechte vraag van me, en ik zou hem niet stellen als ik het gevoel had dat ik je humeur ermee zou verpesten (daar lijk je me het type niet voor). En sorry dat deze kritische noot zoveel ruimte inneemt.
Och, Louise, troost je, niets menselijks is mij vreemd, ook hier maken ze ruzie, maak ik ruzie, onploft het huis met grote regelmaat, verzucht ik op zijn tijd ook dat mijn dagen lijken te bestaan uit wassen, opruimen, boodschappen, koken, snot neuzen vegen, poepluiers verschonen, ruzie sussen etc.
maar ... ik vier liever de momenten die alles een glansje geven, die mij een glimlachlach of een schaterlach opleveren. en misschien, en dat hoop ik, de bloglezer ook.
Vergeet niet dat ik hier slechts een deel laat zien, je ziet hier meer niet dan wel.
Ik wil absoluut niet stoeven, zelfingenomen zijn of ook maar enigszins sadistisch. Ik hoop te inspireren, ideetjes en fijnigheidjes te verspreien.
Ook zijn dingen gewoon zo; dat ik Maantje Piet zeker het eerste jaar geen snoepgoed gaf, is een bewuste keuze (en misschien dat iemand dat leest en denkt ja, daar zit misschien wat in, toen Maantje deze vakantie haar eerste (beetje) ijs kreeg vond ik het leuk hoe zij er van genoot, ik dacht dat zij het koude van het ijs niets zou vinden, daarom schreef ik dat Nina (een blogster die ik ook wat langer ken)
Ik zet geen foto neer van ;kijk, mij eens mijn kind nog dragen, daar heb ik niet eens bij nagedacht, mijn hemel als ik zo zou moeten bloggen. Ik draag Maantje Piet omdat ik mijn twee handen hard nodig heb als ik met vier kinderen op stap ben. Plus bijkomend voordeel; ik doe meteen de workout waar ik nul tijd voor heb ;-)
Ik krijg ook vaak mails met vragen over dragers en draagdoeken en dan vind het het leuk om er meer over te vertellen.
Dus nee, ik hoop dat mensen blij worden van mijn blog en zo niet zijn er meer dan genoeg andere blogs.
Ik hoop dat ik je hier vaker 'zie' en als je denkt, grrrr die Daan he, maar d'r blijheid, dan moet je maar snel denken dat die Daan afgelopen jaar nog nooit zo moe was, zo weinig tijd voor haar zelf had, nog nooit zo veel zooi heeft opgeruimd en ruzies heeft gemaakt ;-)
@ louise, ik las je reactie op mijn werk en daar kan ik reageren, maar ik wilde je ook juist zeggen dat bij mij deze blog iets heel anders op roept, namelijk: geniet van het kleine, kijk om je heen en zie het mooie.
De strijd die jij beschrijft kent iedereen denk ik wel, maar juist door dit soort blogs te lezen word ik me meer bewust van het mooie, het vrolijke en het dierbare dat er om me heen is.
als jouw zoontje met zijn blote billen in het zand zit, ziet hij er vast net zo schattig uit als maantje piet. hoe de rest van de dag verlopen is weet niemand.
Dank jullie voor de mooie, invoelende en hartelijke antwoorden, en sorry dat ik met mijn wat bitse toon de fijne sfeer hier verstoorde. Het is een een interessant onderwerp waar jullie een goede kijk op hebben. Ik kijk er eigenlijk ook wel hetzelfde tegenaan (meestal dan :-), snap mijn negativiteit eigenlijk niet meer zo. Dank dus!
17 opmerkingen:
smikkelsmekkelsmak.......mooie beelden geschoten Elvis! xx en xxSas
Oooh lief en mooie haarband heb je x
haha heerlijk en blijkbaar netjes in het mondje en niet in je haren en op je rug (plakplak):)
x
Hééérlijke foto's!!
Wat superleuk ijscomam. Nog resten ervan op je rug bespeurd later?
Leuk. En lekker zo'n ijsje! :)
Wat is Maantje Piet er vroeg bij met ijs! Gaat dat helemaal op? Hier wordt ijs nog heel wisselend ontvangen... (gelukkig maar, want Rosa weet al erg goed wat lekker is, dus we moeten het snoepen tegenwoordig echt in de gaten gaan houden!)
@nina; Maantje Piet had nog nooit gesnoept oid, maar deze vakantie mocht ze het kontje van een ijsje, oftewel het koekje met nog een klein beetje ijs erin (waardoor de smurrie op mijn rug/in mijn haar gelukkig meeviel, deborah ;-)
maar lekker dat ze het vond!
strandbillen en meisjes met ijses!
prachtig.
Mmmmmmmmmm.........lekker.
Prachtige zomerfoto's van zomermeisjes!
Waarom zeg je dat erbij, dat je dochtertje nog nooit had gesnoept? Om te laten zien dat ze niet alleen heerlijk smult, je grote dochter goed kan fotograferen jij er piekfijn uitziet en ook nog zo stoer bent om je kind nog steeds mee te dragen, maar jullie bovendien ook nog een verantwoorde zoet-opvoeding geven?
Dat klinkt niet aardig zo, dat weet ik. Ik heb je blog net leren kennen, en ik moet zeggen dat er ontzettend leuke ideeën op staan, je weet overal iets bijzonders van te maken.
Maar het wekt eerlijk gezegd ook een enorme jaloezie bij me op: dat zou ik ook wel willen! En het schijnt nog makkelijk te zijn ook! Alles is even paradijselijk, schattig en inventief. In mijn huishoudentje ben ik al blij als ik de boel een béétje draaiende weet te houden en ik geen ruzie heb gehad met mijn (lieve) zoontje.
Míjn probleem, natuurlijk, maar toch roept het bij mij de vraag op hoe jij daar tegenover staat, tegenover het voortdurend etaleren van je gezinsgeluk? Ik weet zeker dat de meerderheid van de lezers dit gevoel zeker voor een déél ook voelt, achter al die montere, hartelijke reacties.
In die zin is het een beetje masochistisch om de blog te lezen, maar is het ook niet heel diep down ook een béétje sadistisch, of in ieder geval zelfingenomen om al die lieflijkheid over ons uit te strooien?
Het is een oprechte vraag van me, en ik zou hem niet stellen als ik het gevoel had dat ik je humeur ermee zou verpesten (daar lijk je me het type niet voor). En sorry dat deze kritische noot zoveel ruimte inneemt.
groet & alle goeds!
oooh lekker tutti frutti!
Och, Louise, troost je, niets menselijks is mij vreemd, ook hier maken ze ruzie, maak ik ruzie, onploft het huis met grote regelmaat, verzucht ik op zijn tijd ook dat mijn dagen lijken te bestaan uit wassen, opruimen, boodschappen, koken, snot neuzen vegen, poepluiers verschonen, ruzie sussen etc.
maar ... ik vier liever de momenten die alles een glansje geven, die mij een glimlachlach of een schaterlach opleveren. en misschien, en dat hoop ik, de bloglezer ook.
Vergeet niet dat ik hier slechts een deel laat zien, je ziet hier meer niet dan wel.
Ik wil absoluut niet stoeven, zelfingenomen zijn of ook maar enigszins sadistisch. Ik hoop te inspireren, ideetjes en fijnigheidjes te verspreien.
Ook zijn dingen gewoon zo; dat ik Maantje Piet zeker het eerste jaar geen snoepgoed gaf, is een bewuste keuze (en misschien dat iemand dat leest en denkt ja, daar zit misschien wat in, toen Maantje deze vakantie haar eerste (beetje) ijs kreeg vond ik het leuk hoe zij er van genoot, ik dacht dat zij het koude van het ijs niets zou vinden, daarom schreef ik dat Nina (een blogster die ik ook wat langer ken)
Ik zet geen foto neer van ;kijk, mij eens mijn kind nog dragen, daar heb ik niet eens bij nagedacht, mijn hemel als ik zo zou moeten bloggen. Ik draag Maantje Piet omdat ik mijn twee handen hard nodig heb als ik met vier kinderen op stap ben. Plus bijkomend voordeel; ik doe meteen de workout waar ik nul tijd voor heb ;-)
Ik krijg ook vaak mails met vragen over dragers en draagdoeken en dan vind het het leuk om er meer over te vertellen.
Dus nee, ik hoop dat mensen blij worden van mijn blog en zo niet zijn er meer dan genoeg andere blogs.
Ik hoop dat ik je hier vaker 'zie' en als je denkt, grrrr die Daan he, maar d'r blijheid, dan moet je maar snel denken dat die Daan afgelopen jaar nog nooit zo moe was, zo weinig tijd voor haar zelf had, nog nooit zo veel zooi heeft opgeruimd en ruzies heeft gemaakt ;-)
Je kan mij altijd mailen op daan@janrot.nl
wat een mooie reactie daan.
@ louise, ik las je reactie op mijn werk en daar kan ik reageren, maar ik wilde je ook juist zeggen dat bij mij deze blog iets heel anders op roept, namelijk: geniet van het kleine, kijk om je heen en zie het mooie.
De strijd die jij beschrijft kent iedereen denk ik wel, maar juist door dit soort blogs te lezen word ik me meer bewust van het mooie, het vrolijke en het dierbare dat er om me heen is.
als jouw zoontje met zijn blote billen in het zand zit, ziet hij er vast net zo schattig uit als maantje piet. hoe de rest van de dag verlopen is weet niemand.
Dank jullie voor de mooie, invoelende en hartelijke antwoorden, en sorry dat ik met mijn wat bitse toon de fijne sfeer hier verstoorde. Het is een een interessant onderwerp waar jullie een goede kijk op hebben. Ik kijk er eigenlijk ook wel hetzelfde tegenaan (meestal dan :-), snap mijn negativiteit eigenlijk niet meer zo. Dank dus!
lief!!
Een reactie posten